فراموش شدگان

مرد ژنده‎پوش می‎رود. استوار و خسته و زخم خورده.انگار هیاهوی بازار را نمی‎شنود. قهقهه‎ای همهمه‎ی بازار را می‎شکند. مرد استوار می‎رود. کسی سبزی لهیده‎ای پرت‎ می‎کند به صورت زخم خورده‎ی مرد. قهقهه دوباره اوج می‎گیرد. مرد می‎رود. استوار و زخم خورده می‎رود.
*
مسجد کوفه آرام است. نه همهمه است و نه قهقهه. مالک سلام نماز را می‎دهد. کسی می‎افتد به دامانش. گریه می‎کند و عذر می‎خواهد. گریه‎ای شبیه قهقهه توی بازار. می‎گوید نمی‎شناختمت، نادانی کردم. مالک می‎گوید: مسجد آمده بودم برای بخشش تو دعا کنم.

سفینةالبحار ج2 ص 802.

***

فراموش شدگان یک بازی وبلاگی نیست. تلنگری جدی است به خودمان و جامعه و مسئولان و دیگران. آن‎چه را فراموش کرده‎ایم  بازگو می‎کنیم. تصویر، سخن ، داستان و هر چیز دیگر می‎تواند موضوعی فراموش شده باشد. از گام نو و دودینگ هاوس وبر ساحل سلامت و مدرسه ما و آهستان و لبیک یا حسین و پاسخگویی سران و شق القلم و رند و هابیل و واژگون و بی گاه ها و آیینه ها و کشکول جوانی و دیگر دوستان مجازی دعوت می‎شود به این بازی جدی.

***

ارزش‎های فراموش شده از گام نو

فراموشی از شق القلم

یک بدیهی فراموش شده از دودینگ هاوس