شیرین ترین شکست

من نباید رأی می‎آوردم. باید حسن رأی می‎آورد و مبصر می‎شد. آن معلم دوست‎داشتنی، پسر خان بزرگ بویراحمد، همان اول مهر مستبدانه و مهربانانه ژست دموکراسی به خودش گرفت. اولین سرمشق کلاس خط، اسم خودش بود که با قلم درشت نوشت. خوش‎خط‎ترین معلم‎مان بود و اعتراف می‎کنم به‎ترین. مادر حسن سفارش پسرش را کرده بود. من نباید باز مبصر می‎شدم. همه‎ی انتخابات مبصری را من برده بودم، امروز هم می‎بردم.

معلم گفت شیوه‎ی نویی برای انتخاب مبصر دارم. پنج نفر نامزد می‎شوند و هر کس می‎تواند به هر پنج نفر رأی دهد، ولی یک نفر انتخاب می‎شود. حسن باید مبصر کلاس می‎شد و من باید شکست می‎خوردم و معلم کلاس سوم ابتدائی باید راهی برای تقلب می‎جست.

رأی‎ها که خوانده می‎شد، من می‎دانستم باید شکست بخورم، اما یکی از خوش‎آیندترین ثانیه‎های زندگی‎ام می‎گذشت. بسیاری از هم‎کلاسی‎ها، به جای این‎که به پنج نفر رأی دهند، پنج بار اسم من را نوشته بودند. شیرین‎ترین شکست تاریخ بود.