خون خورشید
میچکد
روی گونههای برفینت
گیسوانِ بهم بافتهی افتادهات
شعاعهای آفتابِ در زنجیر است
چه مقارنهای است
میان تیغ مژگان وکمان ابروانت
باز
چشمان ستیزهجویت
فتنهها به سر دارد
پس از این ستیز سخت سرخ
کمی آغوشت آرزوست
درویشی نشسته بر پوست پلنگ
انگارهای فقط انگار
فتوبلاگ من
-
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟