سرنوشت

اگر نبود گیسوانت
که گره بسته‎اند به آسمان،

اگر نبود زیبایی ازلی‎ات
که روز و شب
مهر و ماه
می‎ستیزند سر تماشایش،

اگر نبود افسون عشوه‎ی چشم‎هایت
که ستاره‎ها به طوافش هستند،

دگرگون بود روزگارم
و آرام لمیده بودم به تیک تاکِ گذرای دهر؛

تهی از هراس و امید و عشق،
خالی از انسان.