آنگاه که انسان مستِ نامست است
حیرانِ ناحیران
آنگاه که طفلان شیرخوار مادر ندارند
و پدران بیپسرند و پسران بیپدر
آنگاه که در آن بیابانِ ابدیِ بیکران
با کاشیهای سفیدِ رو به زرد
همه میگریزند به هیچ جا.
آنگاه که همه خود را میجویند
با چشمی خمار تو را تماشا خواهم کرد.
ای دیدنیترین!
Advertisements
پاسخی بگذارید