دلت خوش نیست
به صدای هزار وات همسایه آزار
اذان فجر
صادق یا کاذب،
و تبسم نمیزنی به چاپ صد و هشتادم
رسالهی نشانهی العظمای تو
و لبت خنده نمیکند به
طرح مبارزه با مفاسد اجتماعی
شاید
دلت برای
شعرهای من
منِ عصیانگر
تنگ شده باشد.
Advertisements
درویشی نشسته بر پوست پلنگ
انگارهای فقط انگار
فتوبلاگ من
-
اوت 17, 2010 در 7:39 ق.ظ.
پس صدای گوش خراش بلال را چه می‌گویی
برای مردم کوچه بازار آن زمان
پس تو برای ندای اذان ناراحتی
و آن صدای هزار واتش بهانه‌ایست
برای عصیان گری
و جای آن رساله عظما را
خوب می‌دانی
و نمی‌دانم
این دانستنی‌ها را چرا
در انبار ذهنت
گذاشته‌ای
و حاضر نیستی
سرکی به این انبار بزنی
دوست داشتندوست داشتن
اوت 18, 2010 در 7:26 ق.ظ.
در هیچ تاریخی صدای بلال را گوش خراش نخوانده اند. و از متن من ناراحتی برای صدای اذان فهمیده نمی شد. ذهن من انبار ندارد.
دوست داشتندوست داشتن