نجوای روز چهارم- پسری که با کفش نماز خواند

فرشته‏ای که با بغضش می‏جنگید
چشم‏های نقره‏ای خیسش را
میان بال‏های شفاف پنهان کرد

و پسرک زیر چشمی
وقتی مکبر می‏گفت
الله اکبر
به بغل دستی‏اش نگاه کرد
وبه خاک افتاد
خدا خندید
گریه فرشته در آسمان پیچید

و مردی که چند متر پارچه بار بر سر داشت
و ادراکش در خشکسالیِ فهم غرق شده بود
به کفش‏های پسرک می‏خندید
و نمی‏دانست
باید خم شود و کفش از پای پسرک بکند
فرشته با بغض به پسرک خوش‏آمد می‏گفت