استهلال-دعای روز دوم

جز موری که خرده نان های خشک را می جوید
زمان برای همه مرده است.

آسمان اینجا تا ابدیت تار است
و خورشیدی نیست تا بطلمیوس و کپرنیک به جان هم بیفتند
و گالیله برای کلیسا توبه نامه بنویسد.
و ستاره ای برای شمردن و چشمک زدن
و هلالی که آبستن یوم الشک باشد.

ماه نو را باید در لب های خشک دم غروب
بازجو
و دست های خسته اش
استهلال کرد.
لگدهای بی رمق شکنجه گر بوی «ماه رحمت» می دهد.

الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب.‎