هديه آوردم برايت گونه هاي سرخ شرم
بر درت جاري شدم با آبشار اشك نرم
صد سبد يا ويلتا در دست هايم چيده ام
تا به دامانت بريزم
با دلي لرزان وگرم
Advertisements
درویشی نشسته بر پوست پلنگ
انگارهای فقط انگار
Goodreads
فتوبلاگ من
جیک جیک
- فاطمه می‌گه یه شعار واسه شورای دانش‌آموزی بگو. می‌گم بنویس «همه شعارهای شورا الکی است، بیایید چند روز خوش باشیم» می‌گه اینجوری بم رأی نمیدن.:: 13 hours ago
- موشی را دیدم از پاکیزگی سخن می‌راند و پلشتی‌ها را به کیفر هشدار می‌داد مگسان گرداگردش کف می‌زدند. #احمدمطر twitter.com/Ahmed_M6ar/sta…:: 13 hours ago
- RT @sqwqo: پرنده‌ی دهان باز سنگی https://t.co/slZxEB5rWm:: 16 hours ago
- من درباره اشتباه قرائتی نوشتم؛ به نظرم وقتی عذرخواهی کرد، باید از آن هم بنویسم. [این «باید» برای خود من است نه تجوی… twitter.com/i/web/status/9…:: 17 hours ago
- طلبه‌ای بود تو حوزه، درس‌ها را بهم می‌ریخت. دربارهٔ رفتار استادها باهاش اینجا نوشتم. برای خود من آموزنده است. t.me/engarha/40:: 20 hours ago
- خودساختگی اجتماعی یعنی اینکه در هیجان‌ها و بحران‌ها و موقعیت‌های غیرمنتظره، بتوانی به سادگی راه درست را انتخاب کنی.… twitter.com/i/web/status/9…:: 21 hours ago
-
نوشتههای تازه
-
اصدقاء اعزاء
بخوانید تا کامروا شوید
عشیرتنا الاقربین
مرا در توییتر دنبال کنید
توییتهای مناجتماعی
پاسخی بگذارید